Guzik

            Jednym z odwiecznych problemów ludzkiego życia jest pytanie o jego sens. Zwłaszcza o sens bólu i cierpienia, którego w życiu jest mnóstwo. Zbyt dużo. Pytanie o sens nieraz się tu pojawiało. Bo chyba my, ludzie, nie potrafimy nie zadawać tego pytania.

            Ten nasz świat raczej nie jest najlepszym z możliwych światów, nie jest takim jak go opisywał słynny filozof Pangloss – ten wymyślony przez Woltera i niemniej słynny, mniej wymyślony Leibniz. Skala cierpienia w świecie jest nieprawdopodobna, nikt tego cierpienia jeszcze nie zważył i nie zmierzył, ale ono jest - niezmierzone. Nie ma wśród nas nikogo, kto by go nie doświadczył. Każdy człowiek w pewnej chwili zadaje pytanie: jaki to ma sens, jaką wartość? Czy dobre strony życia przewyższają złe? Jaki jest bilans? Czy zachód słońca nad morzem równoważy cierpienie wywołane nieuleczalną chorobą? Czy słuchanie Beethovena wynagradza śmierć niewinnego dziecka? Takich zestawień mogą być tysiące. Możemy je wytrzepywać z rękawa. Jaki jest bilans? Co przeważa? Czy te porównania mają sens?

            Tak, można filozofować, rozważać, usprawiedliwiać, i tysiące ludzi to robiło i robi. Bez rezultatu. Słowa, słowa, słowa. Podejdźmy do problemu bardziej praktycznie, „empirycznie”. Światu można wymierzyć sprawiedliwość, przynajmniej w wyobraźni.

            *

            Zróbmy eksperyment myślowy. Może się on wydawać drastyczny, ale daleko mu do takich znanych eksperymentów na ludziach, jak eksperymenty Milgrama, Zimbardo i paru innych wielkich uczonych, którzy bawili się ludzkim cierpieniem dla nowej publikacji, lepszej posady i sławy.  O mniej uczonych a bardziej zbrodniczych eksperymentatorach nie wspominając.

            Wyobraź sobie. Ktoś konstruuje maszynę, która po naciśnięciu guzika likwiduje cały świat. Dosłownie: unicestwia go w całości, bez reszty, w milionowej części sekundy. Absolutnie nikt by nie ucierpiał, nie poczułby żadnego bólu, nic. Po prostu: nikt by nie zauważył, że przestał istnieć, że zniknął. Świat razem z nami byłby „wyłączony”, unicestwiony na zawsze. Koniec. Zostałaby nicość. Czymkolwiek jest – jeśli nicość „jest”.

            *

            Powiedzmy, że masz przed sobą taki guzik. Tak, domyślasz się o co chodzi? Właśnie. Pytanie jest proste: naciśniesz?

            Wszelkie rozmyślania, idee i filozofie dotyczące życia i świata w jakimś momencie powinny się sprowadzić do decyzji o konkretnym działaniu. Inaczej są bezsensownymi dywagacjami, bujaniem w abstrakcyjnych obłokach. Myślenie rzeczywiste różni się od pseudomyślenia tym, że to pierwsze rozstrzyga jakiś praktyczny dylemat, prowadzi do dokonania wyboru.

Niech wasza mowa będzie: Tak, tak; nie, nie. (Mateusz,5,37). A za mową powinny iść czyny. Wobec tego, jeszcze raz: naciśniesz? Tak? Nie?

            Być może myślą można świat stworzyć. Można go też zniszczyć. Istnienie świata zależy od Twojej decyzji. Pomyśl. Pomyśl bardzo głęboko. Potem naciśnij guzik – albo nie. Ciekawy jestem, jakie są szanse świata?

            ***