Kosmologia

            Na początku była Pustość.  Pustość  była przez eony pusta. Jej  pustka stała się w końcu tak pusta, że Pustość ją odczuła. Pustość doznała własnej pustki i musiała się z nią zmierzyć. Doświadczyć, że pustka istnieje.

            Z napięcia między pustością a pustką zrodziła się Możliwość. Naturą możliwości jest przekształcanie się w formy wszędzie, gdzie jest to możliwe.

            Zanim powstały formy, powstała forma pierwotna: energia.  Możliwość daje początek energii i wytwarza obrazy. Obrazy to wszystkie postacie i formy, które tworzą świat. Obrazy są dziećmi Pustości i Możliwości -Energii. Rodzą się bezustannie i wypełniają pustkę Pustości. Mnożą się i rozwijają, dzięki temu istnieją: są bowiem formami i postaciami Możliwości. Są więc możliwe, dlatego się pojawiają.

            Kiedy Obrazy wypełnią całą pustkę wokoło, przestają się mnożyć i rozwijać. Nie mają przestrzeni, miejsca, nie mają pustki w której mogłyby się rozrastać. Zatrzymują się.

            Formy są postacią energii. Tak jak energia, formy nie mogą istnieć bez ruchu. Są przecież formą ruchu. Kiedy formy się zatrzymują, zaczynają się rozpadać, zapadać i rozsypywać. Ale nie znikają zupełnie, lecz stają się napowrót możliwością i energią. Kiedy formy - obrazy znikają, stając się możliwością, zostawiają po sobie pustkę: pustoszą Pustość. Pustość staje się ponownie pustką.

            Kiedy Pustość jest spustoszona, ponownie rodzi się możliwość, a możliwość ma znów miejsce dla przekształcenia się w obrazy. Możliwość zaczyna się realizować. Staje się energią i ponownie wypełnia pustkę obrazami i formami: Światem.

            Wszechświat porusza się w obiegu niekończących się przekształceń. Być może są one wieczne, bowiem jeśli istnieje Pustość, pojawia się możliwość. Możliwość stwarza świat.            Świat rozwija się, rośnie, zapełnia pustkę pustości. Jeśli pustka staje się pełna, ruch jest niemożliwy. Świat zatrzymuje się, po czym zapada się w możliwość i uwalnia pustkę na nowo…

            Wieczny obieg.  Pustość – Możliwość – Obrazy. Pustość – Możliwość…

            *

            Być może tę historię da się opowiedzieć językiem fizyki, jako opowieść o Big Bangu. Możemy mówić o kwantach, strunach, superstrunach, modelować świat milionami równań w superkomputerach.  Może jednak język poezji i mitu jest  ciekawszy? Lekceważymy mity, jednak ich potrzebujemy.

            Nauka jest cząstkowa, ostrożna i zimna. Nauka nie ma wiele wspólnego z poezją. A my potrzebujemy poezji. Nawet poezji, która mówi, że wszystko jest pustką i do pustki powraca.

            Tylko mit może dać nam Ogólną Teorię Wszystkiego. I – choćby wątłe – poczucie sensu tego Wszystkiego.

            Ludzie to formy. Mity to formy. Ludzie tworzą mity. Formy tworzą formy. Zapełniają pustkę.

            Czy mamy do wyboru: mit, albo – pustkę?

            ***